Gorillaz: "Rhinestone Eyes"
from Plastic Beach (2010)
ฟังอัลบัมล่าสุดของGorillazกันยัง? หลังจาก Damon Albarn หนีไปทำside-projectของเขาที่เป็นคอนเสิร์ตวงบริทป็อปชื่อBlur(หรืออะไรซักอย่างนี่แหละจำไม่ค่อยได้ วงไม่ค่อยดัง)อยู่พักหนึ่ง ถึงเวลาที่เขาจะได้กลับมาทำวง(เรียกว่าวงได้ไหม?)หลักของเขาเสียที -- กลับมาครั้งนี้วงการ์ตูนวงนี้ดูหนักแน่นทะเยอทะยานกว่าครั้งไหนๆ ทั้งคอนเส็ปอัลบัมแข็งแรงๆ โปรดักชั่นหรูๆ โปรโมตโครมคราม พร้อมแขกรับเชิญชื่อดังมากมาย
หลังจากฟังจบไปหลายรอบ ผมขอด่วนตัดสินว่านี่น่าจะเป็นอัลบัมที่ดีที่สุดของ Gorillaz... มีหลายแทร็กที่โดดเด่นพอที่จะเป็นซิงเกิ้ลฮิตได้สบายๆ แต่เพลงที่โดดเด่นออกมาที่สุดน่าจะคือ"Rhinestone Eyes"เพลงนี้นี่แหละ น่าสนใจที่ว่านี่เป็นหนึ่งในไม่กี่เพลงในอัลบัมที่ไร้แขกรับเชิญ มีเพียงDamon Albarn ฉายเดี่ยว มันโดดเด่นพอที่จะขึ้นอันดับหนึ่งในlastfmของGorillaz ทั้งๆไม่ถูกโปรโมตเป็นซิงเกิ้ล หรือ mp3
แทนที่จะมีแร็ปเปอร์ เพลงนี้ใช้การ 'ร้องไปบ่นไป' ของDamonแทน (สไตล์ร้องนี้ชวนนึกถึงLou Reed) ซึ่งจะว่าไปก็เข้ากับบุคลิกกวนๆของเจ้า 2-Dไม่น้อย แต่ยังไงขณะฟังก็สลัดหน้าของDamon Albarnไม่ออก -- ผมประทับใจฝีมือการเรียงร้อยเมโลดี้ที่โคตรcatchyกวนๆติดหูชวนโยกหัว การใช้ภาษาที่แสนสละสลวยคล้องจองกลมกลืน เข้ากับดนตรีแบบเปี่ยมอิทธิพลของซินธ์เรียบๆแต่เก๋ ออกมาเป็นเพลงมองโลกแง่ร้ายที่มองโลกในแง่ดี(งง?)แบบสบายผ่อนคลายๆแต่จริงจังและตั้งใจ แม้น้ำเสียงจะฟังดูเบื่อหน่ายสันหลังยาว แต่มันไม่ได้แสดงความท้อแท้ แต่เป็นอารมณ์แบบเสียดสีๆเท่ห์ๆแบดบอยๆ -- บางอย่างชวนผมนึกถึงเพลงช้าบางเพลงในThink Tankนิดๆ จากเมโลดี้เพราะๆในบรรยากาศธรรมชาติๆ
ปล แถมอีกเพลงในอัลบัมที่เป็นDamon Albarnฉายเดี่ยว ชื่อ"On Melancholy Hill"
No comments:
Post a Comment